Conceptioaequilibrium cellularumProbabiliter plerisque nostrum notum est. Hoc praecipue fit quia praesens cellularum constantia non satis bona est, et aequilibratio hoc emendare adiuvat. Sicut duas folia identica in mundo invenire non potes, ita nec duas cellulas identicas invenire potes. Ergo, denique, aequilibratio est ad defectus cellularum occurrendos, quasi mensura compensatoria fungens.
Quae Aspectus Inconstantiam Cellularum Ostendunt?
Quattuor aspectus principales sunt: SOC (Status Oneris), resistentia interna, fluxus auto-exonerationis, et capacitas. Attamen aequilibratio has quattuor discrepantias plene solvere non potest. Aequilibratio tantum differentias SOC compensare potest, obiter discrepantias auto-exonerationis tractans. Sed pro resistentia interna et capacitate, aequilibratio impotens est.
Quomodo Inconstantia Cellularum Causatur?
Duae sunt causae praecipuae: una est inconstantia ex productione et tractatione cellularum orta, altera est inconstantia ex ambitu usus cellularum orta. Inconstantiae productionis ex factoribus ut technis tractationis et materiis oriuntur, quod simplificationem rei valde complexae praebet. Inconstantia environmentalis facilius intellegitur, cum positio cuiusque cellulae in PACK differat, quod ad differentias environmentales ducit, ut parvas variationes temperaturae. Tempore procedente, hae differentiae accumulantur, inconstantiam cellularum causantes.
Quomodo Aequilibrium Operatur?
Ut ante dictum est, aequilibratio ad tollendas differentias SOC inter cellulas adhibetur. Optime, SOC cuiusque cellulae eundem servat, permittens omnibus cellulis limites superiores et inferiores tensionis onerationis et exonerationis simul attingere, ita capacitatem utilem fasciculi accumulatoris augens. Duo casus differentiarum SOC sunt: unus est cum capacitates cellularum eaedem sunt sed SOC differunt; alter est cum capacitates cellularum et SOC ambo differunt.
Primum exemplum (ad sinistram in imagine infra) cellulas eadem capacitate sed diversis SOC ostendit. Cellula cum minimo SOC prima limitem exonerationis attingit (si 25% SOC ut limes inferior sit), dum cellula cum maximo SOC prima limitem oneris attingit. Cum aequilibratione, omnes cellulae eundem SOC per onus et exonerationem servant.
Secundum casum (secundum a sinistra in illustratione infra) cellulas cum diversis capacitatibus et SOCs implicat. Hic, cellula cum minima capacitate prima oneratur et exoneratur. Cum aequilibratione, omnes cellulae eundem SOC per onerationem et exonerationem servant.
Momentum Aequilibrii
Aequilibrium munus maximi momenti est cellulis hodiernis. Duo genera aequilibrii sunt:aequilibrium activumetaequilibrium passivumAequilibratio passiva resistoribus ad exonerationem utitur, dum aequilibratio activa fluxum electricitatis inter cellulas implicat. De his terminis aliqua disputatio est, sed in eam non progrediemur. Aequilibratio passiva in praxi saepius adhibetur, dum aequilibratio activa minus communis est.
Decernendo Currentem Aequilibrationis pro BMS
Pro aequilibratione passiva, quomodo fluxus aequilibrationis determinandus est? Optime, quam maximus esse debet, sed factores sicut sumptus, dissipatio caloris, et spatium compromissum requirunt.
Antequam currentem aequilibrationis eligas, interest intellegere utrum differentia SOC (Core Power) ex primo an ex secundo casu oriatur. Saepe, casui primo propius accedit: cellulae cum fere eadem capacitate et SOC incipiunt, sed dum adhibentur, praesertim propter differentias in auto-exoneratione, SOC cuiusque cellulae paulatim differt. Ergo, facultas aequilibrationis saltem vim differentiarum auto-exonerationis eliminare debet.
Si omnes cellulae eundem auto-exonerationem haberent, aequilibratio non necessaria esset. Sed si differentia in currenti auto-exonerationis est, differentiae SOC orientur, et aequilibratio necessaria est ad hoc compensandum. Praeterea, cum tempus aequilibrationis diurnum medium limitatum sit dum auto-exoneratio cotidie pergat, factor temporis etiam considerandus est.
Tempus publicationis: V Nonas Iul. MMXXIV
